Środowisko i ludność

Skały osadowe powstały w wyniku sadzenia się materiałów pochodzących z niszczenia innych skał. Skały te dzieli się na okruchowe, organogeniczne, oraz pochodzenia chemicznego. Skały okruchowe mają postać luźno sklejonej zwietrzeliny, bądź małej skały. Proces polegający na łączeniu się skał luźnych w zwięzłą nazywa się diagenezą. Skały organogeniczne składają się ze szczątków zwierzęcych oraz roślinnych lub obydwu tych rodzajów. Dzielą się na skały bitumiczne, węglanowe oraz krzemionkowe. Skały bitumiczne zawierają substancje chemiczne będące mieszaniną węglowodorów i węgle. Skały te układają się w dwa szeregi: węglowy (torf, węgiel brunatny, węgiel kamienny, antracyt) oraz węglowodorowy (gaz ziemny, ropa naftowa, asfalt, ozokeryt). Skały węglanowe zbudowane są z węglanów (głównie z węglanu wapnia). Należą do nich wapienie (utworzone z węglanowych szczątków zwierząt morskich), dolomity (składające się z dolomitu oraz kalcytu, minerałów ilastych i substancji bitumicznych), kreda pisząca (powstała z maleńkich pancerzyków otwornic), margiel (mieszanina węglanu wapnia i iłu), opoka (mieszanina węglanowych pancerzyków otwornic i szkieletów gąbek). Skały krzemionkowe stworzone są z krzemionkowych szkieletów większych zwierząt. Ostatnim rodzajem skał osadowych są skały pochodzenia chemicznego, czyli takie które powstały na skutek procesów chemicznych. Są to na przykład: sól kamienna, gips.