Gatunki objęte częściową ochroną nie są tak restrykcyjnie strzeżone jak gatunki podlegające ochronie ścisłej. Różnica pomiędzy tymi dwiema formami protekcji wynika przede wszystkim z faktu, iż gatunki częściowo chronione występują w środowisku nieco liczniej. Z tego względu wyznaczone i uprawnione do tego celu osoby mogą pozyskiwać te zwierzęta czy rośliny do celów chociażby leczniczych. W określonych warunkach możliwe jest także wykorzystywanie gatunków objętych częściową ochroną do badań naukowych. Jeśli chodzi o organizmy łowne takie jak ryby czy morskie skorupiaki, mogą one być wyławiane tylko na ściśle wyznaczonych obszarach. Poza tym, liczba zwierząt, jakie możemy wyłowić jest ściśle określona. Pozwolenia nie obejmują okresu rozrodczego. O tym, czy dane zwierzę bądź roślinę można w danym czasie pozyskiwać decyduje minister środowiska. Ogłasza on listę chronionych gatunków, wyszczególniając te, które w danym okresie zyskują miano łownych. Należy jednak pamiętać, że owa lista jest systematycznie aktualizowana i dlatego warto do niej zajrzeć, nim zdecydujemy się na schwytanie jakiegokolwiek zwierzęcia. Efekty rozwoju genetyki możemy zaobserwować w wielu dziedzinach nauk biologicznych, również tych związanych z ochroną gatunkową. Możliwość izolacji i składowania genów możemy wykorzystać między innymi do przechowywania materiału genetycznego narażonych na wyginięcie zwierząt. Nieliczni wierzą, iż pozwoli to na odtworzenie ich w przyszłości. Jest to jednak dość naiwne jak na dziś dzień twierdzenie. Izolowany materiał genetyczny służy raczej do badań nad danym gatunkiem, które po jego wymarciu nie będą już możliwe. Ochrona genetyczna gatunków obejmuje również działania mające na celu zachowanie różnorodności w obrębie danego gatunku. Podjęte w tej kwestii działania polegają na zapobieganiu przed krzyżowaniem się osobników z różnych populacji, które wykształciły odrębne przystosowania do środowiska. Gdyby doszło do rekombinacji genów osobników z różnych populacji, potomstwo mogłoby utracić mechanizmy, niezbędne im do przeżycia w danych warunkach. Naukowcy dbają natomiast o zachowanie kontaktu osobników, mających wspólną pulę genową, po to by zapobiec powstaniu izolacji genetycznej. O potrzebie ratowania zagrożonych gatunków możemy usłyszeć wiele. O wiele mniej natomiast mówi się o konkretnych działaniach, podjętych w celu zachowania różnorodności gatunkowej. Możemy jednak wyróżnić kilka rodzajów działań, które korzystnie wpływają na liczebność zagrożonych gatunków. Bardzo ważne jest tworzenie korytarzy ekologicznych na terenach poprzecinanych siecią dróg czy autostrad. Umożliwi to zwierzętom swobodne przemieszczanie się z jednego siedliska do drugiego. Warto jednak pamiętać, że brak wyposażenia dróg w korytarze ekologiczne wcale nie powstrzyma zwierząt przed wędrówkami. Świadczy o tym chociażby liczba żab rozjechanych na ulicach w okresie godowym. W wielu miastach prowadzone są również akcje przenoszenia zwierząt z jednego końca drogi na drugi. Ważnym zabiegiem jest również przenoszenie pojedynczych osobników danego gatunku do sztucznych siedlisk, w których będą mogły swobodnie się rozmnażać, przy jednoczesnym zachowaniu określonej puli genowej. Zwiększenie liczebności gatunku pozwala na jego reintrodukcję, czyli ponowne przeniesienie osobników na naturalne obszary ich występowania.
Ochrona cześciowa
Kategorie
Strony
O stronie
Problemy ochrony środowiska nabrały dziś szczególnej ostrości i jak stwierdził w swym raporcie Sekretarz Generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych U'Thant (1969) "po raz pierwszy w historii spraw ludzkich wyłonił się kryzys środowiska ludzkiego". Nauczyciel realizując materiał nauczania winien wykorzystać to hasło i wskazać na znaczenie zaangażowania każdego człowieka w kształtowanie i ochronę środowiska. Ochrona środowiska stała się fundamentem racjonalnej i perspektywicznej gospodarki narodowej zwłaszcza dotyczącej rolnictwa, leśnictwa, rybołówstwa, górnictwa oraz wielu gałęzi przemysłu dostarczających lub przerabiających surowce naturalne. Początkiem nowego racjonalnego i przemyślanego gospodarowania jest przygotowanie w Polsce kompleksowego programu kształtowania i ochrony środowiska do roku 1990. Opracowując te problemy należy zwrócić uwagę młodzieży na podstawowe przedsięwzięcia podjęte w tym programie, a także osiągnięcia w tym zakresie regionu, w którym znajduje się szkoła. Ochrona gleby. Walorów danego parku. Byłoby wskazane, aby te jednostki lekcyjne stanowiły przygotowanie wycieczki do parku narodowego. Przykładowy plan wycieczki do Pienińskiego Parku Narodowego Przygotowanie do wycieczki Krótkie referaty uczniów 1. Topografia i geologia. 2. Sieć wodna. 3. Jak powstały Pieniny. Przyjaciele: