Środowisko i ludność

Kilka słów o tundrze Najczęściej nazywana jest tundrą. Jak sama nazwa wskazuje występuje w okolicach bieguna, co ciekawe przede wszystkim na północnej półkuli. Zajmuje obszary północnej Rosji, Kanady, północnych obszarów krajów skandynawskich. Cechą charakterystyczną jest obecność ciągłych niskim temperatur. Bardzo długo trwa tam zima, a okres wegetacyjny z temperaturami w okolicach 10 – 15 stopni Celsjusza trwa bardzo krótko , czasami nawet tylko półtora miesiąca. W związku z tym flora jest stosunkowo uboga. Sprawę dodatkowo komplikuje fakt obecności trwałej zmarzliny. Jest to sytuacja, kiedy grunt zamarza całkowicie, a odwilż dotyczy głębokości do jednego metra. Skutkuje to tworzeniem bagien i wylewaniem rzek. Wszystkie rzeki w rejonie Rosji są to ogromne rzeki mające ogromne rozlewiska. Wieją silne wiatry (brak czegokolwiek, co mogłoby osłabić siłę wiatru – tundra to przede wszystkim puste przestrzenie). Wśród flory dominują gatunki karłowate, jak sosny i brzozy. Występuje bardzo duża ilość porostów i sukulentów. Czasem słońce, czasem deszcz Znajduje się bardziej na północ od strefy równikowej. Najlepiej poznana i opisana jest sawanna – odmiana tej strefy w Afryce. Sawanna charakteryzuje się obecnością pór roku. Jedna z nich to pora sucha, kiedy brak wody zmusza wiele zwierząt do migracji w poszukiwaniu lepszych miejsc z pożywieniem i wodą. Wraz z nimi wędrują drapieżniki. Do zwierząt migrujących należą zebry, słonie czy antylopy, w głównej mierze gnu. Drapieżnikami najbardziej znanymi są lwy, natomiast równie ważne są gepardy i hieny. W tym środowisku najlepiej poznano zależności panujące między poszczególnymi gatunkami. Wiadomo, w jaki sposób środowisko naturalne samo reguluje liczebność. Obecnie największym problemem są tłumy turystów oraz kłusownicy. Łowcy kłów słoni czy skór w sposób sztuczny i celowy zabijają zwierzęta, co naruszana naturalną pulę genową i równowagę naturalną. Wśród roślinności dominują trawy. Jest to wynikiem ciągłego przemieszczania się zwierząt roślinożernych, które skutecznie niszczą wszelkie ewentualne zalążki drzew.

Las to miejsce, które wielu zwykło nazywać oazą spokoju. Jeśli chodzi o nasz klimat, lasów tu mamy pod dostatkiem. Niemal każdy może zatem spokojnie wybrać się i na własnej skórze przekonać się jak wygląda las od wewnątrz. Większość z nas omija jednak to miejsce z daleka w obawie, iż zgubi się, najzwyczajniej w świecie zabłądzi czy też zostanie napadnięta przez dziki zwierzę. Ostatnie założenie jest najbardziej drastyczne. Obawiać się czy nie? Cóż, w lasach bez wątpienia możemy natknąć się na takie zwierzęta jak lisy czy wilki. Nie brakuje tu również dzików czy jeleni. Warto jednak pamiętać, iż nie we wszystkich lasach zamieszkują owe ssaki. W wielu co najwyżej może napaść na nas wiewiórka czy zając. Nierzadkim widokiem na leśnych wycieczkach są również żmijce, żaby czy jaszczurki. Kryją się one zwykle wśród bogatego runa leśnego, warto bowiem wiedzieć, iż lasy strefy umiarkowanej dzielą się na kilka warstw. Oprócz wspomnianego już runa leśnego możemy wyróżnić tu również ściółkę, podszyt oraz korony drzew. Kiedy zamkniemy oczy po to, by wyobrazić sobie pustynny obszar, pod powiekami ukarze nam się zapewne nieograniczona niczym przestrzeń, po której wiatr zgrabnie przesuwa kolejne porcje żółtego piasku. Czy w rzeczywistości jednak pustynie tak właśnie wyglądają? Z pewnością większość wyobrażeń jest po części prawdziwa, należy jednak pamiętać, że nie wszystkie pustynie są identyczne. Jedne to tereny piaszczyste, inne skaliste, nie możemy zatem liczyć na to, iż każda pustynia będzie taka sama. Nie mniej jednak prawdą jest, iż rzadko na obszarach pustynnych możemy spotkać jakąkolwiek roślinność. Wynika to głównie z faktu, iż pustynie to tereny, na których najzwyczajniej brakuje wody. Opady zdarzają się tu bowiem sporadycznie i nie są zbyt ulewne. Jeśli już jednak się pojawią, to bardzo szybko powodują wzrost i zakwitanie rośli, znajdujących się w postaci przetrwalników. Wśród nielicznych roślin, które porastają niektóre obszary trwale należy wymienić kaktusy czy agawy. Wśród zwierząt z kolei dominują sępy, skoczki pustynne oraz skorpiony.

Deszcz i parno Paradoksalnie najmniej poznana strefa ze wszystkich występujących na Ziemi. Jest to strefa najbardziej zagrożona z punktu widzenia ekologii i biologii. Grabieżcza polityka wielkich koncernów papierniczych czy zwykłych mieszkańców państw, na terenach których rosną lasy, powoduje sukcesywne zmniejszenie się obszaru tego typu. Deszczowe lasy tropikalne występują w okolicach równika w Afryce, Ameryce Południowej (w znacznej części w Brazylii) oraz w Azji Południowo – Wschodniej (Tajlandia i Papua – Nowa Gwinea). Cecha odróżniająca to przede wszystkim stałe temperatury i brak pór roku. Codziennie o tej samej porze obserwowane są opady o stałej objętości. Z tego względu powietrze zawiera bardzo dużo wilgoci. W skład strefy równikowej wchodzą deszczowe lasy tropikalne, zwane także dżunglą. Charakteryzuje się ona największą ilością gatunków zarówno zwierząt, jak i roślin. Najbardziej charakterystyczna jest roślinność – dominują wysokie drzewa, które są poowijane lianami. Brak podszycia powoduje i brak słońca, które by dochodziło do dna lasu, wiele roślin rozwija się na gałęziach drzew. Śnieg, mróz i wiatr Najzimniejsza i najbardziej surowa strefa ze wszystkich. Jednocześnie najmniej poznana. Związane jest to z klimatem, który uniemożliwia przeżycie prawie każdemu organizmowi. Obecnie na Antarktydzie znajduje się wiele stacji badawczych w różnych krajów. Oficjalnie uznano ten kontynent za własność wszystkich narodów. Każdy może prowadzić badania i zdobywać biegun Ziemi. Cały czas panuje to mróz, wraz z występowaniem dnia i nocy polarnej. Często są burze śnieżne z bardzo silnymi wiatrami. Cecha charakterystyczną tego rejonu jest przeniesienie życia z lądu do morza. Najczęściej spotyka się pingwiny – ptaki przystosowane do życia w wodzie. Najciekawszym jest pingwin cesarski. Tutaj samiec przez całą zimę opiekuje się jajem, które rozwija się w komorze między jego płetwami, a brzuchem. Trzymane jest tam przez całą mroźną zimę, dopiero na wiosnę samica wraca i bierze udział w chowaniu potomka. Popularne są również foki i plankton. Niektórzy zaliczają do tego obszaru Arktykę. Nie jest to kontynent w pełnym tego słowa znaczeniu, raczej jest to raczej bryła pływającego lodu.