Wojownicze i łupieskie plemiona Ameryki. Apacze i Nawahowie przybyli w piętnastym wieku na północ kontynentu i zajęli ziemie Południowego Zachodu. Zagarnęli tereny Pueblos i hiszpańskich osadników. Ziemie, które zajmowali były pustynne i słabo nadające się do uprawy. Zajmowali się hodowlą owiec i w niewielkim procencie rolnictwem. Słynęli jednak z niezbyt chwalebnego sposobu pozyskiwania dóbr, jakim było łupiestwo. Dopiero amerykańskie wojska pod dowództwem Kita Garsona rozprawiły się z Apaczami zmuszając ich do zaprzestania łupieskich praktyk. Ludy te poddały się i zmieniły tryb życia zajmując się rolnictwem i obróbką srebra. Słynęli ze wspaniałych wyrobów jubilerskich i skórzanych ochraniaczy nadgarstka ozdabianych turkusami i srebrem. We krwi pozostała im jednak żyłka łupieska. Uważani byli za wspaniałych wojowników siejących strach wśród innych plemion, ale również wśród Europejczyków. Nawahowie i Apacz nie znali koni aż do przywiezienia ich przez Hiszpanów. Szybko udało się im nauczyć sztuki hodowli tych zwierząt i ich ujeżdżania, aby móc wykorzystywać w walce. Wojownicze ludy mieszkające nad Missouri. Górna cześć rzeki Missouri w Północnej Dakocie była ojczyzną Mandanów i Hidatsów. Żyli w żyznych dolinach rzeki i na otwartych preriach. Zajmowali się rolnictwem i polowaniem na bizony. Zadaniem kobiet była uprawa roli, w której tylko czasem pomagali im mężczyźni w najcięższych pracach. Kobiety potrafiły uprawiać nawet ponad hektar ziemi sadząc i pielęgnując fasolę, kukurydzę, słonecznik, melony i dynię. Tereny, na których mieszkały te plemiona cechowało gorące lato i mroźna zima. Dlatego też budowali chaty koło rzeki i przykrywali je ziemią. Mieszkanie koło rzeki zapewniało im stały dostęp do drewna. Domy miały kształt kopuły o średnicy około piętnastu metrów. W domu najważniejsze było ognisko umieszczone centralnie. W chacie mieścili się nie tylko ludzie, ale również zwierzęta – konie, psy. Budowaniem domu zajmowały się kobiety. Zebrana jesienią kukurydza wiązana była w wiązki kolb i chowana na zimę pod podłoga domu. W dachu dom miał otwór, który chronił przed uduszeniem się w dymie, ale dawał również światło.
Kategorie
Strony
O stronie
Problemy ochrony środowiska nabrały dziś szczególnej ostrości i jak stwierdził w swym raporcie Sekretarz Generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych U'Thant (1969) "po raz pierwszy w historii spraw ludzkich wyłonił się kryzys środowiska ludzkiego". Nauczyciel realizując materiał nauczania winien wykorzystać to hasło i wskazać na znaczenie zaangażowania każdego człowieka w kształtowanie i ochronę środowiska. Ochrona środowiska stała się fundamentem racjonalnej i perspektywicznej gospodarki narodowej zwłaszcza dotyczącej rolnictwa, leśnictwa, rybołówstwa, górnictwa oraz wielu gałęzi przemysłu dostarczających lub przerabiających surowce naturalne. Początkiem nowego racjonalnego i przemyślanego gospodarowania jest przygotowanie w Polsce kompleksowego programu kształtowania i ochrony środowiska do roku 1990. Opracowując te problemy należy zwrócić uwagę młodzieży na podstawowe przedsięwzięcia podjęte w tym programie, a także osiągnięcia w tym zakresie regionu, w którym znajduje się szkoła. Ochrona gleby. Walorów danego parku. Byłoby wskazane, aby te jednostki lekcyjne stanowiły przygotowanie wycieczki do parku narodowego. Przykładowy plan wycieczki do Pienińskiego Parku Narodowego Przygotowanie do wycieczki Krótkie referaty uczniów 1. Topografia i geologia. 2. Sieć wodna. 3. Jak powstały Pieniny. Przyjaciele: