Tropem dinozaurów. Fascynacja tymi ogromnymi zwierzętami trwa od bardzo dawna. Wiadomo, iż odnajdujący szkielety dinozaurów ludzie uważali je za szczątki mitycznych smoków. Przekonanie zostało obalone w roku 1822 za sprawa Mary Ann – żony lekarza Gideona Mantella. Odnaleziony przez kobietę ząb zwierzęcia, Gideon uznał za element szczęki iguany. Mimo wielu niedociągnięć i błędnych przemyśleń lekarz był genialnym paleontologiem, należy też wspomnieć, że jednym z pierwszych. Stał się prekursorem nauki o dinozaurach. Praca nad wydobywaniem kości gadów bywa z reguły czasochłonna i mozolna. Pierwszym etapem jest odnalezienie skał odpowiadających tym z okresu ery dinozaurów. Często naukowcy muszą posuwać się do wysadzania górnych warstw skalnych aby uzyskać dostęp do dalszych poziomów. Do procedury wykopalisk należy także fotografowanie znalezionych szkieletów, na podstawie których określany jest powód wymarcia danego znaleziska. Szczątki okrywane są pianką, bandażami bądź bibułą w celu nienaruszonego przetransportowania ich do „centrum dowodzenia” czyli laboratorium. Miejscami gdzie paleontolodzy mogą natknąć się na resztki tych niezwykłych stworzeń są z reguły kopalnie, kamieniołomy oraz koryta rzek. Brachiosaurus – ramienny jaszczur. Brachiozaur zaliczany jest do grupy najlepiej poznanych dinozaurów roślinożernych. Był zauropodem a jego szyja i sylwetka przypominała budowę narządów współczesnej żyrafy. Osiągał 27 m długości i w najlepszym przypadku 13 m wysokości. Jego masa wahała się w granicach od 30 do 63 ton. Szyja – długa na 7 metrów i słabe uzębienie przystosowywały dinozaura do zrywania i spożywania liści z koron drzew. Najczęściej odnajdywany w Ameryce Północnej (Kolorado, Utah, Wyoming) i Afryce (Algieria, Tanzania). Paleontolodzy spekulują, iż ze względu na ogromną masę, brachiozaury wygodniej i pewniej czuły się do połowy zanurzone w wodzie. Cechy i wygląd tych zwierząt określony został na podstawie skamieniałości z Ameryki . Dinozaury z tego gatunku upodobały sobie życie i wędrówkę wśród stada ze względu na lepszą ochronę przed koczującymi drapieżnikami. Brachiozaury żyły w okresie jury, około 145 milionów lat temu. Te ogromne gady zjadały 1500 kg roślinności w ciągu dnia, co dziesięciokrotnie przewyższa zapotrzebowanie dorosłego słonia.
Wpisy oznaczone tagiem ‘dinozaur’
Badania i Brachiozaur
Jak wyginęły dinozaury?
Straszny jaszczur. Dinozaur znaczy dosłownie straszny jaszczur. Zwierzęta te pojawiły się na ziemi w późnym triasie, przypuszczalnie 230 milionów lat temu. Ich rządy na planecie dobiegły końca po 160 milionach lat. Dinozaury były gadami naczelnymi zamieszkującymi wszystkie kontynenty. Możemy rozróżnić wiele ras, gatunków charakteryzujących się odmiennymi cechami bądź zachowaniem. Tak też istniały dinozaury mięsożerne i roślinożerne, te małe i nieco większe, których kończyny i budowa szkieletu przystosowane były do odpowiedniego trybu życia. Straszne jaszczury posiadały cztery kończyny, z czego tylne zazwyczaj dłuższe, na których końcach błyszczały ostre pazury. Ich ciało pokrywała wodoszczelna skóra przypominająca łuski. Częścią ciała obecną u wszystkich gatunków był ogon. Jaja składane przez zwierzęta przypominały ptasie ze względu na swoją twardą skorupę. Wielu znawców świata tych niesamowitych stworzeń uważa współczesne ptaki za dinozaury z grupy teropodów gdyż obydwa gatunki posiadają liczne cechy, których nie można spotkać u innych pradawnych bądź dzisiejszych zwierząt. Hipotezy wyginięcia. Po dziś dzień naukowcy i znawcy paleontologii nie są w stanie określić powodu wymarcia tych ogromnych i fascynujących stworzeń zamieszkujących niegdyś lądy na ziemi. Nie potrafią podać wyjaśnienia co mogło spowodować katastrofę dinozaurów. Jedną z podawanych i rozważanych przyczyn jest zmiana ekosystemów dokonująca się wraz z końcem ery mezozoicznej. Według tej teorii gady nie mogące przystosować się do nowopowstałych warunków po prostu „zniknęły z powierzchni”. Możliwe są także zmiany w atmosferze zachodzące podczas wybuchów wulkanów. Nadmiar kwasu solnego HCl zamieniający się podczas reakcji chemicznych w chlor doprowadził do powstania dziury ozonowej. Istotną sprawą zdaje się wydawać również brak zdolności dinozaurów, których organizmy charakteryzują się zmiennociepłością, na wywoływany przez dwutlenek węgla – efekt cieplarniany. Przyczyną wyginięcia dinozaurów obarcza się także procesy geologiczne. Przemieszczanie się lądów, tworzenie kontynentów oraz podnoszenie się poziomów oceanów nie sprzyjały dalszemu rozwojowi strasznych gadów. Rozkwit roślinności tak samo mocno mógł wpłynąć na egzystencję dinozaurów. Nieprzystosowane do kwiatów i krzewów przegrywały w „bitwach” o pokarm z mniejszymi lecz lepiej przystosowującymi się ssakami.