Skorupa ziemska

22 stycznia 2019

Cała materia, która składa się na budowę ziemskiej skorupy, znajduje się w stanie skupienia stałym. Istnieją tylko niewielkie fragmenty w ogniskach złożonych z magmy, w których występuje tak zwany stop krzemianowy – i właśnie tylko tutaj znajdują się elementy ziemskiej skorupy w stanie ciekłym.Na skorupie naszej planety istnieją dwa zasadnicze gatunki skał, zaś warstwa powierzchniowa to kompleks osadowy. Pod nim z kolei w niektórych miejscach odsłania się inny kompleks, a mianowicie z rodzaju krystalicznych. Ich klasyfikacja pozwała dość łatwo odróżnić skorupę kontynentu od skorupy oceanicznej. Dodatkowo pomiędzy tymi dwoma skorupami występuje jeszcze jeden jej gatunek, nazwany skorupą suboceaniczną. W stosunku do całej planety, skorupa ziemska pokrywa tylko niewielką jej cząstkę – niecałe półtora procenta objętości, a jej zróżnicowanie fizyczne oraz chemiczne ma najbardziej zróżnicowaną geosferę, czyli wszystkie obszary koncentryczne, które wchodzą w skład naszej planety. Zasadniczą różnicą między dwoma rodzajami skorupy ziemskiej jest grubość i gęstość – skorupa kontynentalna jest o wiele grubsza niż oceaniczna. Ta druga znajduje się poniżej pierwszej i stanowi ona dno oceanów. Cecha rozpoznawalna kontynentalnej skorupy to jej lekkość – waży 2.7 gram na centymetr sześcienny. Za to jej grubość nie jest już taka skromna, bo wynosi ona blisko czterdzieści kilometrów. Jej wiek natomiast piastuje się na około cztery miliardy lat. Skorupa oceaniczna natomiast ma średnio siedem kilometrów, jest dość młoda w stosunku do poprzednika – ma do dwustu milionów lat – a jej gęstość wynosi trzy gramy na centymetr sześcienny. Skorupa ta wchodzi w skład wszystkich den oceanów na planecie. Co do najbardziej charakterystycznych cech tego rodzaju skorupy, to z całą pewnością będzie fakt, że jest ona nieustannie tworzona, a dzieje się to w rozbieżnych granicach płyt, które znajdują się w grzbietach śródoceanicznych.

© Środowisko i ludność