Czerwona księga roślin

15 sierpnia 2010

19Czerwone księgi roślin tworzone są na całym świecie. W Polsce po raz pierwszy spis zagrożonych gatunków roślin sporządzono w roku 1993. Odtąd jest on systematycznie uzupełniany o nowe gatunku. Niestety z roku na rok jest ich coraz więcej. W czerwonej księdze roślin znajdują się zarówno gatunki wymarłe, występujące tylko w sztucznym środowisku, zagrożone jak i gatunki niskiego ryzyka. Jeśli chodzi o gatunki wymarłe, to na ich czele stoją znane wielu sasanki zwyczajne, pierwiosnki czy storczyki trójzębne. W sumie możemy wyróżnić aż trzydzieści osiem gatunków, nie występujących ani w naturze, ani w warunkach sztucznych. Niemal dwa razy więcej roślin obejmuje lista gatunków krytycznie zagrożonych. Wśród nich możemy wyróżnić babkę pierzastą czy turzycę czarną. Miano zagrożonych możemy przypisać pięćdziesięciu dziewięciu roślinom. Należą do nich dąb omszony czy malina moroszka. Zanim zatem bezcelowo zerwiemy jakiegokolwiek kwiatka czy listka, zastanówmy się, czy bezpośrednio nie przyczynimy się tym do zagłady zagrożonych gatunków. Czym jest czerwona księga zwierząt? Wbrew pozorom to nie tylko skrupulatnie sporządzona lista, w której wypunktowano kolejne, narażone na wyginięcie gatunki. Czerwona księga to przede wszystkim rejestr, w którym znajdziemy szereg informacji na temat zwierząt, których nie możemy już oglądać w środowisku. W księdze znajdują się również opisy gatunków narażonych na wyginięcie. Znajdujące się w niej zapisy umożliwią nam między innymi zlokalizowanie danej populacji czy zapoznanie się z proponowanymi formami ochrony danego gatunku. Warto także wiedzieć, iż Polska Czerwona Księga Zwierząt dzieli się na dwa tomy. Pierwszy z nich poświęcony jest kręgowcom, drugi bezkręgowcom. Wśród gatunków wymarłych w Polskiej Czerwonej Księdze Zwierząt znajdziemy chociażby tura czy tarpana. Do zwierząt zanikających możemy zaliczyć norkę europejską czy jesiotra zachodniego. Kozica, łosoś czy wąż Eskulapa to gatunki skrajnie zagrożone. Z koli znany wszystkim żubr należy do dwudziestu czterech gatunków bardzo wysokiego ryzyka.

© Środowisko i ludność